Na bydgoskim cmentarzu odnowiono zabytkowe nagrobki. Aniołek w końcu odzyskał głowę

Powoli (niestety, zbyt wolno) zmienia się na plus najstarsza z zachowanych bydgoskich nekropoli. W tym roku odnowiono i zrekonstruowano trzy pojedyncze nagrobki oraz jeden wielolementowy grobowiec rodziny Tylewskich. To hojność bydgoszczan sprawia, że udaje się uratować kolejne zabytkowe groby (podczas ubiegłorocznej kwesty zebrano ponad 21 tys. zł).

Dzięki tej kwocie dokończono prace przy okazałym grobowcu rodziny Tylewskich (znajduje się po północno-wschodniej stronie cmentarza, niedaleko ceglanego muru biegnącego wzdłuż ul. Grunwaldzkiej). Brakuje tylko kutych łańcuchów. Nie wiadomo natomiast, czy uda się odtworzyć dwie tablice inskrypcyjne, po których pozostały puste miejsca.

Pierwotny wygląd odzyskał cenotaf (symboliczny grób), który znajduje się w pobliżu grobowca Tytlewskich. Kamienny prostopadłościan, z napisami na czterech ścianach, wieńczy efektowny wieniec. Gruntowej renowacji doczekał się liczący 90 lat nagrobek Ireki Murach (dziewczynka zmarła w 1927 r., mając 2 łata). Przez lata stojący na cokole aniołek pozbawiony był głowy. - Udało się ją odtworzyć dzięki zachowanej dokumentacji - mówi Jerzy Derenda, prezes Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, które od lat organizuje kwesty na odnowę grobów na Starofarnym i Nowofarnym.

Pięknie prezentuje się odnowiony nagrobek rodziny Zwolińskich, który składa się z kamiennego krzyża posadowionego na cokole z piaskowca.

Kilka lat temu ratusz przygotował kompleksowy program rewitalizacji Cmentarza Starofarnego. Obok prac porządkowych, jak np. wycięcie starych drzew, zakładał on instalację nowych przyłączy wody i budowę alejek (alejki prawie są gotowe, nowe ujęcie wody też). Nie powstało natomiast ossarium i lapidarium (w pierwszym miały być składane szczątki z bezimiennych grobów, w drugim zabytkowe elementy nagrobków). Planowano też przenieść w inne miejsce kapliczkę Bożej Męki.