Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Prezydent o porozumieniu ZIT na sesji Rady Miasta

Redakcja
Podczas piątkowej (4.04), zwołanej na wniosek prezydenta Rafała Bruskiego sesji Rady Miasta Bydgoszczy, radni – w stosownej uchwale – wyrazili zgodę na zawarcie porozumienia w sprawie realizacji Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych dla Bydgosko-Toruńskiego Obszaru Funkcjonalnego.

Prezentujemy całe wystąpienie prezydenta Rafała Bruskiego.

W swoim wystąpieniu, które poprzedziło głosowanie radnych, prezydent przedstawił argumenty przemawiające za podpisaniem porozumienia w przedstawionym kształcie. – Będziecie Państwo dziś decydować o ewentualnym podjęciu współpracy z 24 innymi partnerami samorządowymi – niektórzy są dziś na tej sali – po to, by wspólnie pozyskać i zarządzać kilkuset milionami unijnych środków na realizację inwestycji, które bez tej pomocy mogą nie zostać wykonane, a jeśli nawet zostaną – to znacznie później – zwrócił uwagę prezydent Rafał Bruski. – Ideą wyodrębnienia z funduszy unijnych środków na wdrażanie ZIT było przede wszystkim zachęcenie samorządów lokalnych do współpracy, poprzez współdziałanie na rzecz realizacji jednolitej strategii rozwojowej. Zasada jest czytelna – kto współpracować nie potrafi, do tych środków nie ma dostępu – zaznaczył Rafał Bruski.

- Udało się stworzyć takie partnerstwa we wszystkich polskich miastach wojewódzkich. Pozostaliśmy tylko my i czekający na naszą decyzję nasi potencjalni partnerzy. Związek ZIT ma funkcjonować do czasu zrealizowania i rozliczenia projektów. Dlaczego się spotykamy? Odpowiedź jest prosta. Nie udało się zrealizować uchwały z dnia 29 stycznia br., która miała ten sam cel, choć brzmiała inaczej – wyjaśnił prezydent Bydgoszczy. – Do jej wykonania potrzebnych było 19 podpisów – 11 było osiągalne, natomiast pozyskanie pozostałych podpisów okazało się niemożliwe, kluczowy był podpis prezydenta Torunia Michała Zaleskiego, który dla odmiany oczekiwał w tym samym czasie na nasz podpis pod jego alternatywną propozycją. Zawarcie porozumienia to akt w pełni dobrowolny. Oznacza to, że każdy sygnatariusz może, a nie musi go zawrzeć - dodał.

Prezydent podkreślił, że decyzja Bydgoszczy będzie wiążąca nie tylko dla partnerów B-TOF. – Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju czeka na naszą decyzję. Od niej zależy ostateczny kształt Kujawsko-Pomorskiego RPO i całego polskiego stanowiska negocjacyjnego w KE. W tym sensie, zeszłotygodniowe spotkanie u premier Elżbiety Bieńkowskiej wciąż trwa. Spotkanie to zostało zorganizowane w związku z patem w negocjacjach. O jego wyniku informowałem wszystkich radnych zaraz po powrocie. Wywołało to wśród części z Państwa szereg negatywnych emocji i komentarzy. Waterloo i Targowica były najbardziej wymowne. Do tych i innych emocji pozwolę sobie odnieść się nieco później – zaznaczył.

- Krytyka ta była zupełnie niepotrzebna, bo tak naprawdę nic się dotychczas nie wydarzyło. Nie został złożony żaden podpis, ani żadna wiążąca deklaracja, która mogłaby wywołać jakiekolwiek skutki. Ani dobre, ani złe. Może się to wydarzyć dopiero dzisiaj – podkreślił prezydent Bydgoszczy. – W trakcie spotkania informowałem, że będąc związany uchwałą Rady Miasta moje deklaracje, inne niż potwierdzenie chęci wykonania przyjętej w styczniu uchwały, nie mają oparcia w udzielonym mi przez Radę mandacie.

Rafał Bruski przedstawił przebieg spotkania w MIiR. – U pani premier omówiliśmy dotychczasowy przebieg rozmów i stan sprawy. Każdy z prezydentów zaprezentował swoje argumenty, do których w zakresie zgodności ze stanowiskiem KE i polityką rządu odniosła się pani premier. Nie było grożenia palcem jednemu bądź drugiemu prezydentowi. Naruszone zostałyby w ten sposób granice ingerencji w samodzielność samorządu – zauważył Rafał Bruski. – Pani premier nie dysponowała także żadnym instrumentem przymusu, by zobligować mnie, a tym bardziej Radę Miasta Bydgoszczy do podpisania się pod czymkolwiek. Nie mogła też skutecznie zmusić prezydenta Zaleskiego do złożenia podpisu pod bydgoską propozycją. Oceniając reakcje po moim powrocie z Warszawy mogę stwierdzić, że niektórzy takie właśnie nieracjonalne i bezpodstawne nadzieje wiązali z tym spotkaniem – dodał.

- Z Warszawy oczekiwano jednego komunikatu: „Zaleski został złamany i podpisał się pod bydgoską propozycją”. Ci, którzy tego się spodziewali, poczuli się przegrani i zaczęli to publicznie wyrażać. Naiwnością było wierzyć w taki scenariusz. Nie po to prezydent Zaleski jechał do stolicy, by tam pokornie złożyć swój podpis. Wobec braku zgody strony toruńskiej na zawarcie porozumienia w kształcie wynikającym z bydgoskiej uchwały mogłem albo rozpocząć poszukiwanie kompromisu, albo podziękować za gościnę, wypitą kawę i opuścić gmach ministerstwa – zaznaczył prezydent.

- W ostatnich dniach spotkałem się też i z takimi właśnie skrajnie radykalnymi poglądami oczekującymi ode mnie natychmiastowego opuszczenia spotkania. Padały pytania: kto dał Panu mandat, by prowadzić negocjacje sprzeczne z uchwałą Rady Miasta. Odpowiedź brzmi – mieszkańcy – podkreślił prezydent Bruski. – Takie postępowanie byłoby skrajnie nieodpowiedzialne i szkodliwe dla miasta, za które od ponad 3 lat czuję się odpowiedzialny. Dlaczego nie wyszedłem? Bo nie miałem społecznej legitymacji do jednoosobowej, ostatecznej rezygnacji z minimum kilkuset milionów unijnych pieniędzy, które trafić mogą do bydgoszczan i mieszkańców sąsiednich gmin nie tylko w ramach ZIT, lecz także POIiŚ, gdzie tylko jako Bydgoszcz zgłosiliśmy projekty na kwotę ponad 1 mld złotych. Legitymację formalną do podjęcia decyzji o rezygnacji z tego projektu Państwo posiadacie, gdyż ustawa o samorządzie gminnym właśnie Radzie Miasta przypisała prawo decydowaniu o tworzeniu związków międzygminnych.

- Leży przed Państwem efekt kompromisu – zaznaczył prezydent Bydgoszczy. – I to takiego, w którym każda negocjująca strona do ostatniej chwili dążyła do korzystnych dla niej zapisów. Na spotkaniu u pani premier było kilka osób, dokładnie po trzy reprezentujące każde miasto i obszar  funkcjonalny. Każda z tych osób potwierdzi, że do zbliżenia stanowisk w kluczowych sprawach nie dochodziło łatwo. Czy to porozumienie jest dla Bydgoszczy korzystne? Wg mnie TAK. A biorąc pod uwagę to, od czego zaczynaliśmy i z czym przyszło się, mierzyć owo TAK jest tym bardziej zasadne.

- Od czego więc zaczynaliśmy i jakie były i nadal są możliwe scenariusze? – wyjaśnił prezydent Rafał Bruski. – Siadając do stołu zdawałem sobie sprawę z trudniejszej mojej, a nie prezydenta Zaleskiego sytuacji. Wynikała ona z kilku faktów, tj.: zapisów w krajowych dokumentach strategiczne KPZK –- duopol, bez żadnych zapisów różnicujących lub wartościujących oba miasta, tym bardziej na korzyść Bydgoszczy; podnoszeniu argumentu o „dwóch równoważnych miastach”; wykreowaniu obrazu Bydgoszczy jako winnego zamieszania „buntownika” i „uzurpatora” – skutecznie zbudowanego przez naszych partnerów; uzgodnionej taktyki współdziałania marszałka i prezydenta Torunia, co potwierdziła choćby odmowa wsparcia naszego wniosku o utworzenie dwóch związków ZIT realizujących jedną spójną strategię; a do tego realna groźba przekazania zarządzania ZIT marszałkowi. Sportowo oceniając – nim rozpoczął się mecz było 0-5.

Jakie atuty miała Bydgoszcz? – Nasze atuty to argumenty i liczenie na obiektywizm, a zbyt długo jesteśmy w polityce, by wierzyć, że to zawsze wystarczy – zaznaczył Rafał Bruski. – Co do utworzenia dwóch ZIT-ów – strona rządowa takie rozwiązanie uznała za nieakceptowalne ze strony UE, jako niezrozumiałe na tak małym i zwartym w kategoriach europejskich obszarze. Za nieodległe nam  geograficznie (w skali europejskiej) podano przykłady znacznie większych aglomeracji wielordzeniowych realizujących jeden ZIT – Trójmiasta i Śląska. Podejmując rozmowy w celu znalezienia kompromisu postawiłem sobie brzegowe cele: zabezpieczenie dla Bydgoszczy pozycji wiodącego miasta OF, wyeliminowanie możliwości realizacji w ramach ZIT działań sprzecznych z polityką i interesem miasta i gmin BOF, przejęcie zarządzania ZIT i uzyskanie tym samym realnej władzy, która pozwoli mieć kluczowy wpływ na zapadające decyzje, umiejscowienie siedziby ZIT w Bydgoszczy, co zapewni sprawną organizację i nie ukrywam prestiż (a także pozycję lidera w przypadku kolejnych inicjatyw MIiR kierowanych do dużych miast) – wyjaśnił Rafał Bruski.

- Efekt tych rozmów zawarty jest w przedłożonej uchwale. To punkt styczny dla odległych od siebie na początku stanowisk – podkreślił prezydent Bydgoszcz. – Warto porównać pozycje wyjściowe i końcowe stanowisko.

W tym miejscu prezydent przedstawił prezentację, która w syntetyczny sposób zawierała stanowiska stron uczestniczących w spotkaniu w MIiR oraz wynegocjowane warunki.

Prezentacja TUTAJ

- Brak zapisu o proporcjonalności podziału środków uznany został w Toruniu za wielki sukces negocjacyjny, choć tak naprawdę jego prawidłowość zakwestionowała strona rządowa, jako niezgodny ze stanowiskiem KE – podkreślił prezydent. – Wprowadzając ten zapis dążyliśmy wyłącznie do uniknięcia sytuacji powstawania niepotrzebnych napięć wśród samorządów na tle dostępności do środków europejskich. Brak w samej treści porozumienia tej zasady nie wyklucza, by realizując strategię ZIT samorządy tą zdrową regułą się kierowały. Jako gminy BOF taką deklarację złożyliśmy i mam nadzieję, że uzyska ona także poparcie strony toruńskiej. Eliminują one niezdrową chęć poszukiwania politycznych rozwiązań wewnątrz związku ZIT. Dzięki instrumentom zarządczym mamy podstawowy wpływ na jej realizację w ramach związku ZIT – dodał Rafał Bruski.

- Kwestia podejmowania decyzji to najistotniejsza, moim zdaniem, zmiana w stosunku do poprzedniego projektu – wzbudzającego największy opór ze strony samorządów TOF, stąd taktyka „pączkowania” (+7) – wyjaśnił. – Czy obawy prezydenta Torunia były zasadne ? Skierowana przez nas do TOF pozycja odpowiadała mniejszościowemu udziałowcowi w spółce, którego łatwo przegłosować, a to oznaczało duże ryzyko. Nie takie były nasze intencje – bo przecież jednocześnie proponowaliśmy proporcjonalność w podziale środków. Ale obawa „przegłosowania” – była bardzo silna i fundamentalnie przez drugą stronę nie do zaakceptowania. Myślę, że gdyby nas to dotyczyło obawy byłyby podobne i tutaj rozumiem upór prezydenta Zaleskiego.

W rozmowach w MIiR wzorowano się na modelu trójmiejskiego ZIT. – W modelu „trójmiejskim” przyjętym jako bazowy zastosowano przy podejmowaniu decyzji próg 75 proc. akceptowalność przez gminy. Zaproponowałem jeszcze dalej idące rozwiązanie. Tzw. podwójne „ZA”. Dzięki temu żadne z miast rdzeniowych nie będzie skupiać się na budowaniu koalicji w głosowaniach poprzez wycieczki „po głosy” do gmin otaczających czy to Bydgoszcz, czy Toruń, lecz szukaniu rozwiązań akceptowalnych dla gmin jednego i drugiego OF. Podwójne „ZA” – to potężna broń.  Ale tak naprawdę, priorytetem będzie szukanie wśród partnerów konsensusu. Tyle o genezie powstania projektu porozumienia, nad którym dzisiaj będziecie Państwo debatować – wyjaśnił prezydent.

- Wysoka Rado! To Państwo radni zadecydują dziś TAK czy NIE – dla tego rozwiązania. Głosowanie na dzisiejszej sesji niesie za sobą olbrzymie skutki, głównie finansowe i wizerunkowe, na przyszłość. Warto z nich zdawać sobie sprawę nim wciśniemy przycisk „za” lub „przeciw” – podkreślił Rafał Bruski. – Scenariusz  „przeciw” wygląda następująco: nie powstaje związek ZIT. To sygnał o rezygnacji ze 154 mln euro na OF i jednocześnie pozbawienie się szans na dużo większą kwotę z POIŚ, przy ubieganiu się o którą niezbędne jest powstanie Związku ZIT. W najlepszym wypadku MIiR uzgodni z UE pozostawienie tych środków w K-P RPO,  ale w dyspozycji marszałka. Możliwa ciągle jest całkowita utrata tych środków, o czym informował minister Adam Zdziebło kilka dni wcześniej. Znając panią premier myślę, że miała przygotowaną na spotkaniu ostateczną decyzję, ale jak na razie nie musiała jej podejmować – dodał prezydent.

- Głosowanie „przeciw” ma także negatywne skutki dla naszych sąsiadów – jesteśmy ich reprezentantem – BOF i TOF. Reprezentanci BOF już w poniedziałek swoje „za” wyrazili. Dzisiaj są na sali i przysłuchują się dyskusji, może zechcą wziąć w niej udział. Zrezygnować można już dziś, można także wycofać się w dowolnym momencie w przyszłości, ale w przyszłości porozumienia w sprawie ZIT nie będzie można już zawrzeć – ponieważ nie ma na to czasu. Głosowanie „przeciw” – to utrata pierwszej, jedynej w najbliższej przyszłości szansy na uwolnienie się z bezpośredniego obszaru decyzyjnego marszałka w kwestiach dystrybucji środków unijnych. Wypracowane przez 25 samorządów związku ZIT stanowiska będą sygnałem, którego nie da się lekceważyć przez żaden organ, do którego będą kierowane. Skupiać mamy prawie milion mieszkańców, tylko nieco mniej niż 50 proc. mieszkańców województwa wytwarzających ok. 70 proc. regionalnego PKB. W przypadku przyjęcia uchwały przekażę pozostałym partnerom informację o rezygnacji z uczestnictwa w martwym tworze, jakim od kilku lat jest Porozumienie Partnerskie B-TOM kierowane przez marszałka województwa. Działania podjęte przez B-TOM zostaną zastąpione aktywnością w ramach ZIT – zauważył Rafał Bruski.

- Teraz trochę o emocjach, które towarzyszą tej sprawie. Ledwo wróciłem do Bydgoszczy niektórzy z radnych wyrazili swoje niezadowolenie – padły słowa Waterloo, Targowica, stracone nadzieje i cytowali tytuły toruńskiej prasy (drukowanej w wersji papierowej głównie w Bydgoszczy). Z prezydentem Zaleskim umówiliśmy się po spotkaniu, że nasze publicznie wyrażane komentarze nie będą w żaden sposób stawiać partnera w złej sytuacji. Zrobili to inni. Najszybciej ogłosili zwycięzców niektórzy toruńscy dziennikarze. „ZIT po toruńsku”, „Tu triumf, tam Waterloo”. To uruchomiło lawinę i nim wróciłem do Bydgoszczy zapanowała żałoba i szukanie winnych. Zadziałał prosty mechanizm. Jeśli oni wygrali, to my przegraliśmy. Nie nauczyliśmy się dopuszczać myśli, że bywają sytuacje, w których jest dwóch wygranych. A to może być właśnie taka sytuacja. Czy zatem reakcje były słuszne? Moim zdaniem NIE – podkreślił Rafał Bruski.

- Jeśli Bydgoszcz przegrała – to kto wygrał??? Prezydent Zaleski (spójrzmy na poprzednie porównania, czy widoczna jest negocjowana „równoważność obu miast”), może marszałek Całbecki, który chciał wszystko wyszedł z niczym. Proszę spojrzeć na przedłożony projekt porozumienia i zamienić w nim słowa „Bydgoszcz” na „Toruń” i „Prezydent Bydgoszczy” na „Prezydent Torunia”. Czy pod taką uchwałą byście się Państwo podpisali. Ja na pewno NIE. Prezydent Zaleski i RMT na pewno TAK. Propagandą sukcesu Toruń wygrał, ale tylko propagandą. To jedyne miasto w Polsce, w którym przez garstkę dziennikarzy oceniane są zachowania, wypowiedzi, decyzje bydgoszczan i władz Bydgoszczy. Oczywiście negatywnie. Czy przeczytaliście Państwo kiedykolwiek w bydgoskiej gazecie takie słowa o kimkolwiek mieszkającym w Toruniu „teraz możemy litościwie spuścić zasłonę milczenia nad bredniami i kłamstwami części bydgoskich elit, chociaż lada chwila znów uderzą w Toruń”. Na szczęście NIE. To opinia o niektórych z nas na temat ostatnich wydarzeń. Nie jest przyjemnie czytać takie słowa, mając na uwadze, że trafiają do tysięcy torunian, rzadziej, ale także do części bydgoszczan. Komentarz tchórzliwy, bo ogólny i nie pozwalający na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, siejący nienawiścią i szowinizmem, obłudny i cyniczny, bo kilka zdań wcześniej ten sam autor napisał o wyższości współpracy nad sporem - dodał.

- Znam autora zacytowanych słów. Raz przez ostatnie trzy lata wraz z równym sobie kolegą podczas dwugodzinnej nagrywanej rozmowy próbowali obalać podnoszone przeze mnie argumenty dotyczące bydgosko-toruńskich relacji. Nie udało się. Na pytanie - czy byli zbyt mierni, czy było to niemożliwe? – niech odpowiedzą sobie sami. Częstotliwość publikacji tego typu wypowiedzi mistrzów pióra i intelektu świadczy o tym, że trafiają w Toruniu na podatny grunt. Takie właśnie jątrzące teksty są jednych z podstawowych przyczyn zaogniających wzajemne relacje. Na poziomie anonimowych wpisów w Internecie jest to najbardziej widoczne. Chłonąc atmosferę i nauki głoszone w jedynej w Polsce uczelni specjalizującej się w tematyce medialnej trudno nam wygrać w konkurencji pn. propaganda sukcesu. Zwyciężajmy argumentami i faktami, a nie nastawionym na poniżenie innych wypowiedziami. To nie nasz styl. Nie zniżajmy się do tak niskich zachowań. Takie teksty to oznaka słabości nie siły. Proszę zwrócić uwagę, że ani słowem w ostatnich dniach w Toruniu nie wspomniano: o przehandlowanych bez mrugnięcia okiem czterech pozostawionych poza toruńskimi drzwiami gminach, o przyjęciu do związku ZIT bliskiego nam Nakła nad Notecią, na którym bardzo nam zależało, o blamażu związanym z chęcią wyeliminowania Bydgoszczy z głównych funkcji zarządczych, o tym, że brak zapisu w porozumieniu o proporcjonalności podziału środków nic nie zmienia bo może to zostać osiągnięte decyzjami organów zarządzających związkiem ZIT, o nowych dobrze płatnych z unijnych środków etatach w Bydgoszczy, gdzie będzie siedziba i obsługa administracyjna związku, o tym, że to bydgoscy urzędnicy będą czuwać na prawidłowym przebiegiem wszystkich procesów, o innych odrzuconych w trakcie spotkania u pani premier pomysłach toruńskich i wreszcie o porażce marszałka, który grał o całą pulę, a nie dostanie nic, prócz wstydu z ukrywaniem ważnego pisma, w którym żądał władzy nad Bydgoszczą – zaznaczył prezydent Bruski.

- Tylko z litości zamilknę, bo mógłbym jeszcze kilka kolejnych argumentów wymienić, choć zdaję sobie sprawę, że i tak w Toruniu tego nie napiszą, a torunianie się nie dowiedzą, by nie zepsuć im humoru i dobrego samopoczucia. Historia zweryfikuje kto miał rację. W tej toruńskiej propagandzie sukcesu pomagaliśmy sami – skrzętnie zacytowano nasze wypowiedzi negujące to, co wstępnie uzgodniono w Warszawie. Żałuję, że mieszkańcy Bydgoszczy nie otrzymali szansy na satysfakcję z wygrania tej trudnej bitwy o realne przywództwo i prestiż, w której więcej czynników przemawiało przeciw nam niż za nami. Kończąc ten wątek zacytuję trafną i adekwatną do sytuacji opinię z niedawnej publikacji „Polityki” poświęconą naszym lokalnym sprawom - „Toruń ma większe ambicje niż możliwości. I na swoim dobrym samopoczuciu potrafi budować wizerunkowy sukces”. Koniec cytatu.

- U naszych sąsiadów hasło „Toruń” wypowiadane w tematach, które dotyczą zewnętrznych interesów miasta jest świętością – wolno mówić tylko bardzo dobrze lub wcale. Nieważne kto jest przy władzy, a kto w opozycji. Tam obowiązuje pojęcie „toruńska racja stanu”. Od marszałka Wenderlicha po lewej, do posłanki Sobeckiej po prawej stronie. W Bydgoszczy tej umiejętności nie posiadamy. Polityka bierze niekiedy górę nad interesem miasta, który powinien być naszą wspólną sprawą i obowiązkiem. Dopóty, dopóki się to nie zmieni tej propagandowej wojny, ani nie wygramy, ani nawet nie zremisujemy. Toruń walczył o paprotkę i pietruszkę. I tyle właśnie wygrał. I potrafi się z tego cieszyć. My mamy znacznie więcej i jesteśmy niezadowoleni. Ten sam tygodnik „Polityka” nazwał to zjawisko – [cyt.] „bydgoską rezygnacją, która niszczy olbrzymi potencjał miasta” koniec cytatu. Wyciągnijmy z tego wnioski. Może warto niekiedy w ważnych dla pozycji Bydgoszczy sprawach nie ulegać emocjom i poznać prawdę zamiast ulegać pokusie szybkiej i nieuzasadnionej krytyki. Potem trudno się ze swoich słów się wycofać i na długo pozostają one w świadomości – zaznaczył Rafał Bruski.

- Tyle o emocjach. Dzisiaj jest dobry moment na dyskusję o naszych relacjach z Toruniem. Jest w tym obszarze spór. Może warto właśnie dziś, przed podjęciem tej ważnej decyzji zastanowić się nad jego istotą i odpowiedzieć sobie na pytanie. O co się spieramy i czy ten spór nam, jako miastu, służy? Na tym sporze wszyscy tracimy jako region – każdy z zewnątrz ucieka od problemu i nie chce zająć stanowiska po żadnej ze stron, by nie narazić się mieszkańcom jednego lub drugiego miasta. Bydgoszcz traci podwójnie, bo w Toruniu jest cała unijna „kasa”, a wizerunek Bydgoszczy to często obraz kreowany nie przez nas samych, a tych z którymi się spieramy. Naszych negatywnych emocji nie kierujemy do prezydenta Zaleskiego i mieszkańców Torunia, lecz urzędu marszałkowskiego i marszałka, czego dowodem była ostatnia obywatelska manifestacja. Poziom emocji osiągnął poziom najwyższy z dotychczasowych. Co możemy z tą sprawą zrobić - dalej się spierać lub spróbować ustalić przyczyny sporu, usunąć je i budować inne relacje. Ja wolałbym to drugie rozwiązanie jako bliższe standardom obowiązującym w dzisiejszych czasach. Konstruktywny dialog zawsze jest lepszy od konfliktu. Nie wiem czy jest to możliwe, bo zależy głównie od drugiej strony. W Warszawie na sporze nie wygramy. A tam zapadają decyzje o dużo większym znaczeniu dla rozwoju miasta i województwa, dotyczące  infrastruktury komunikacyjnej, linii i dworów kolejowych, stref ekonomicznych, infrastruktury energetycznej, uczelni wyższych. Ja także w tym sporze mam swój udział. Jego źródłem są głównie pieniądze, bo to one determinują rozwój. To one pozwalają budować to czego nam brakuje. Od kilku lat upominam się o pełną przejrzystość w tym zakresie. Skrajnie różne stanowiska mamy w odniesieniu do dystrybucji środków UE - dodał.

- By ten temat ostatecznie rozstrzygnąć wystąpiłem wczoraj do marszałka o powołanie wspólnego zespołu, który zweryfikuje dokumenty i ustali jedno stanowisko w tej sprawie. Bez względu na rezultat pracy publicznie przedstawi wyniki. Liczę na poparcie tej inicjatywy. Oczekiwać będę, że zespół ten wypracuje także sposób prezentowania tego typu danych w kolejnej perspektywie unijnej 2014-2020 dla wszystkich samorządów w regionie, z uwzględnieniem wsparcia dla przedsiębiorców, uczelni wyższych, organizacji pozarządowych. Bez takiej jawności nie da się zbudować zaufania. A bez niego nie ma szans na dobrą współpracę. We wspomnianym piśmie zwróciłem także uwagę na działania marszałka, które zamiast budować zaufanie i integrować region powodują dodatkowe napięcie. Tak oceniam dwukrotną nieobiektywną, bo wspierającą jedną stronę, interwencję w proces tworzenia związku ZIT łączącego BOF i TOF. Pierwszy raz w wystąpieniu pisemnym do pani Premier i drugi, już po spotkaniu, bo w minioną sobotę. Obie interwencje były nieskuteczne. Mam nadzieję, że wyciągnięte zostaną  z tego właściwe wnioski. W piśmie zachęcam marszałka do pełnej transparentności w procesach decyzyjnych i dzielenia się informacjami mogącymi ułatwić Bydgoszczy wykorzystanie w pełni szans rozwojowych. Pomijając potencjał Bydgoszczy jako głównego koła zamachowego województwa nadal ciągnąć będziemy w ogonie się najważniejszych statystyk. Tylko w poziomie bezrobocia jesteśmy, jako region, wysoko – niestety. Tych kilka wymienionych czynników, które winny stanowić obowiązujący standard w sferze publicznej wystarczy, by relacje pomiędzy naszymi dwoma samorządami miały zupełnie inny charakter – zauważył Rafał  Bruski.

- Ostatnia już bardzo istotna kwestia, którą należy dziś poruszyć. Czy można było więcej wynegocjować dla Bydgoszczy? Moim zdaniem NIE, a słowa te potwierdzą osoby obecne na spotkaniu u pani premier. Niech każdy sam, w oparciu o fakty, a nie poprzez pryzmat narzuconej toruńskiej retoryki oceni, kto szukając kompromisu musiał wykonać więcej kroków wstecz. Wg mnie to nie Bydgoszcz, bo nasz projekt był, poza jednym zapisem, zgodny z dokumentami rządowymi i unijnymi oraz dobrą praktyką. Wracam do pytania - czy można było wynegocjować więcej? Siadałem przy stole negocjacyjnym w roli prezydenta „równorzędnego z Toruniem” miasta. Tak twierdził prezydent Zaleski. Z czym się nigdy nie zgadzałem. Przygotowując się do dzisiejszej sesji sprawdziłem, na czym prezydent Zaleski opierał swoje stanowisko. Ze zdziwieniem stwierdziłem, że miał naprawdę mocne argumenty. Przywołam w tym celu tylko trzy z kilkunastu dokumentów, które od wielu lat powstawały z udziałem władz Bydgoszczy. Apel Rady Miasta Bydgoszczy z 23 kwietnia 2008 r. w sprawie Bydgosko-Toruńskiego Obszaru Metropolitalnego – podjęty w okresie prac nad ustawą metropolitalną, w której pierwotnie nie przewidywano uwzględnienia ani Bydgoszczy, ani Torunia. Głosowanie – jednomyślne - 24 głosy ZA (są wśród nich także Ci, którzy w zeszły czwartek jako pierwsi do radiowego sitka lub telewizyjnej kamery obwieścili niepowodzenie). W apelu nie określano wewnętrznych relacji Bydgoszczy i Torunia, powoływano się natomiast na wspólne dążenia do integracji sięgające lat siedemdziesiątych (XX w.) Stanowisko Członków Kolegium B-TOM z dnia 29 kwietnia 2008r. i fragment: „Aglomeracja Bydgosko-Toruńska, ze względu na unikatowy w skali kraju charakter bipolarny oraz posiadany potencjał, zasługuje na uwzględnienie na liście metropolii. Formowanie B-TOM dostrzegane jest w Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju oraz UMP, jak również w opracowaniach dotyczących planowania rozwoju Województwa Kujawsko-Pomorskiego”. Podpisy: marszałek Piotr Całbecki, prezydenci - Konstanty Dombrowicz, Michał Zaleski, starostowie - Kazimierz Krasowski, Mirosław Graczyk – zauważył prezydent Bruski.

- I na koniec dokument najważniejszy, który dał początek wszystkim późniejszym. Najwcześniejszy jaki znalazłem, w którym znak równości pomiędzy Bydgoszczą i Toruniem został postawiony. Deklaracja z I Regionalnej Konferencji pn. „Aglomeracja Bydgosko-Toruńska w Gospodarczej i Społecznej Strukturze Przestrzennej Kraju”. Podpisany: Lubostroń, 1 lipca 2002r. Podpisy. W pięcioosobowym Zarządzie Miasta byli wówczas także m.in. pan radny Jacek Bukowski i pani radna Elżbieta Krzyżanowska. Mam  szczęście, że na oczach pani premier prezydent Zaleski nie położył tego dokumentu przede mną na stole. Jak już wspomniałem, pism apelujących o wspólne tworzenie obszaru metropolitalnego jest znacznie więcej. Kopie tych, które przywołałem przed chwilą są dostępne w Biurze Rady Miasta. Biorąc pod uwagę, że trafiały potem do wielu instytucji państwowych, trudno mieć dzisiaj pretensje do autorów najnowszych krajowych opracowań planistycznych, w tym KPZK 2030, o to że uwzględnili w swoich planach jednobrzmiące oczekiwania władz Bydgoszczy i Torunia – dodał.

- Wysoka Rado! – zwrócił się do radnych prezydent Bydgoszczy. – Sprawdziłem podpisy złożone osobiście lub pośrednio, jako formacja polityczna lub obywatelska na dokumentach nawołujących do utworzenia Aglomeracji Bydgosko-Toruńskiej, niekiedy nawet z „dwoma równoważnymi miastami” i stwierdziłem, że wszyscy państwo radni już jesteście takich wystąpień sygnatariuszami. Nie ma tam tylko jednego podpisu … mojego. Wniosek: tak naprawdę to dzisiejsze porozumienie było już wielokrotnie głosowane i podpisywane, na nieznanych, albo na dużo gorszych warunkach, niż te, które zostały uzgodnione w Warszawie. Niektórzy mogą nie pamiętać, ale niektórzy chyba wolą nie pamiętać o składanych deklaracjach. Proszę tych słów nie odbierać jako krytyki, lecz wyłącznie jako przypomnienie faktów. Wszak dziś sam namawiam Państwa radnych do złożenia kolejnego podpisu.

- Szanowni Radni! Ciąży na Was olbrzymia odpowiedzialność, dużo większa niż na mnie, bo zgoda na zawarcie porozumienia międzygminnego to wasza i tylko wasza decyzja. Na równi z wami do tej odpowiedzialności się jednak poczuwam, gdyż jestem tej decyzji inicjatorem. W związku z tym, że nie przekonałem prezydenta Zaleskiego do złożenia podpisu pod bydgoską propozycją, ustaliłem i położyłem przed państwem punkt styczny dwóch różnych i odległych na początku od siebie stanowisk – naszego wspólnego i toruńskiego. Moja rola w tej sprawie na moment głosowania ulega zawieszeniu. Dalsza zależy od mającej zapaść decyzji. Będę wdrażać i zarządzać ZIT planując optymalne wykorzystanie kilkuset milionów złotych (głosowanie ZA) lub zajmę się innymi miejskimi sprawami (głosowanie PRZECIW). Głosując przeciw bądźcie Państwo przygotowani na wytłumaczenie mieszkańcom Bydgoszczy i sąsiadujących z nami gmin – dlaczego uznaliście, że jednak nie warto realizować inwestycji w ramach ZIT, dlaczego nie wybudujemy nowych linii tramwajowych, nie zmodernizujemy szkół, …… Ja tego wytłumaczyć nie będę potrafić – dodał.

- Proponowane porozumienie zapewnia sprawowanie przez Bydgoszcz i z Bydgoszczy wszystkich funkcji zarządczych co ma podstawowe znaczenie dla podejmowanych decyzji. Nic bez naszej zgody nie będzie zrealizowane. Bydgoszcz stanie na czele związku skupiającego 25 samorządów realizujących spójną strategię rozwojową finansowaną ze środków europejskich. Będzie reprezentować prawie milion mieszkańców, których głos brzmieć będzie skuteczniej i w zarządzie województwa i Warszawie. Przypominam, że w tym projekcie możemy, a nie musimy uczestniczyć. Według mnie warto. Nic nie tracimy, a tylko zyskujemy. Szanowni Radni, na koniec – jedna, gorąca prośba. Abyście oddając swój głos, nie czuli się więźniami, wyrażanych w ostatnich dniach emocji i wypowiedzianych słów; dopiero dziś bowiem uzyskaliście lub uzyskacie pełną wiedzę, by zająć ostateczne stanowisko, dokonali chłodnej analizy argumentów ZA i PRZECIW, a przede wszystkim wzięli pod uwagę to, czy środki z ZIT, o ile pozostaną w RPO, mają być zarządzane z Bydgoszczy, czy lepsze będzie w tym zakresie zdanie się na decyzje zarządu województwa, ocenili warte setek milionów złotych korzyści i ewentualne straty - nie dla was osobiście, tylko dla mieszkańców, nie traktowali głosowania jako wyborów do Rady Miasta czy na urząd prezydenta - one odbędą się na jesień, uwzględnili w swojej decyzji odpowiedzialność za 24 innych samorządowych partnerów, a szczególnie naszych najbliższych sąsiadów, którzy nam zaufali i jednoznacznie wspierali.

- Wierzę, że wspólnie nie zmarnujemy tej szansy. Dziękuję za ostatnie tygodnie, które pokazały, że w najważniejszych dla dobra Bydgoszczy spawach potrafimy się zjednoczyć i działać razem. To jest właśnie taka sprawa. Dziękuję za uwagę – zakończył swoje wystąpienie prezydent Bydgoszczy.

„Bezpieczne ferie” w Białymstoku

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Jak działają oszuści - fałszywe SMS "od najbliższych"

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Materiał oryginalny: Prezydent o porozumieniu ZIT na sesji Rady Miasta - Warszawa Nasze Miasto

Wróć na bydgoszcz.naszemiasto.pl Nasze Miasto