Bo najważniejsze jest, aby przebywać wśród innych ludzi

Letnia pogoda, wypad ze znajomymi nad wodę i błąd, który odmienił całe życie. Dwadzieścia siedem lat temu Marek Gzella doznał urazu rdzenia kręgowego. - Byłem nastolatkiem i koleżanka bardzo nieszczęśliwie wepchnęła mnie do wody - wspomina mężczyzna. - Na szczęście jestem samodzielny. Potrafię wstać z wózka, ubrać się, coś ugotować i posprzątać.

Od dwóch miesięcy poszukuje pracy. - Mam wykształcenie pedagogiczne, ale mogę wykonywać każde zajęcie - mówi 41-latek. - Najgorsze co można zrobić to siedzieć bezczynnie w domu, ponieważ wypada się wtedy z rytmu i traci nawyki, jak np. wczesne wstawanie i dyscyplina. 

Jest dobrze, ale...

Od ośmiu lat bezskutecznie poszukuje pracy niewidomy Robert Betański. - Mam dysfunkcję wzroku i dlatego nie zostanę m.in. grafikiem komputerowym - opowiada z przekorą 27-letni chłopak. -  Mogę za to pracować jako konsultant telefoniczny lub handlowiec.

Do tej pory brał udział w różnych stażach organizowanych przez urząd pracy i skończył kulturoznawstwo w Wyższej Szkole Gospodarki w Bydgoszczy. - Osobie z dysfunkcją wzroku bardzo trudno jest znaleźć jakieś zajęcie - przyznaje. - Jednak  nie poddaję się i na targach pracy udało mi się zauważyć kilka ofert dla siebie.

Mieszka w centrum i nie ma trudności z poruszaniem się po mieście. - Wszystko jest dobrze oznaczone, zarówno jeśli chodzi o komunikację miejską, jak i architekturę - zauważa Betański. - Osoby niepełnosprawne są teraz bardziej widoczne niż było to jeszcze kilka lat temu.

Marek Gzella podróżuje po Polsce i twierdzi, że trzeba jeszcze dużo zrobić, aby niepełnosprawnym żyło się łatwiej. - Mam dziewięcioletniego syna, który chodzi do szkoły, a wcześniej uczęszczał do przedszkola - opowiada. - Dużym problemem w Bydgoszczy jest brak podjazdów dla wózków inwalidzkich właśnie w takich placówkach. Jestem w stanie wstać i przenieść wózek parę stopni, ale inne osoby sparaliżowane nie dadzą rady tego zrobić.

Zapytać, podejść, pomóc? 

Pani Marianna porusza się o kuli i od półtora roku szuka pracy. - Mam drugą grupę inwalidzką - mówi. - Byłam wcześniej opiekunką dla osób starszych. W tym zawodzie przepracowałam dziesięć lat. Teraz chyba będę musiała iść na produkcję, mimo że nie mogę zbyt długo stać z uwagi na moją chorobę.

A bardzo chce pracować. - Najbardziej dla osób niepełnosprawnych liczy się to, że mogą przebywać pośród ludzi - ocenia. - Siedzenie w chałupie nie jest dla nas dobre.

Często na widok osoby na wózku ludzie  reagują ciekawością. - Do tej pory nie spotkała mnie ani jedna niemiła sytuacja - opowiada Gzella. - Spotkani ludzie są bardzo życzliwi i mili. Chętnie także pytają, czy pomóc, ale zdarzają się również tacy, którzy nie wiedzą, jak się zachować.

Praca niby jest...

Podczas wczorajszych II Targów Pracy Bez Barier naWSG swoje oferty przedstawiło 20 wystawców z naszego województwa. Wśród nich znalazły się agencje pracy tymczasowej, Powiatowy Urząd Pracy i firmy z branży IT. - Poszukujemy młodych ludzi, którzy jeszcze się uczą - tłumaczy Monika Rutkowska z agencji pracy Axell. - Przeprowadzamy bardzo dużą rekrutację, ponieważ chcemy zatrudnić 100 osób niepełnosprawnych do pracy na lotnisku w Holandii. Jest to zajęcie sezonowe, ale bardzo dobrze płatne, które polega na pracach porządkowych.

Galwanizera na teraz poszukiwało zaś Młodzieżowe Biuro Pracy. - Pomagamy osobom do 25 roku życia - wyjaśnia Anetta Kokoszewska, pośrednik pracy.

W październiku w naszym mieście w Powiatowym Urzędzie Pracy było zarejestrowanych 1177 osób niepełnosprawnych. - Szukamy m.in. cukierników, doradców klienta, kucharzy, księgowych, drukarzy i pracowników ochrony - wymienia Ryszard Maciejewski, zastępca dyrektora PUP w Bydgoszczy. - Pracodawca może zaznaczyć, że zatrudni tylko osoby niepełnosprawne. Nie działa to jednak w drugą stronę i dlatego nie może swojej oferty skierować tylko do w pełni sprawnych bezrobotnych. 

Katarzyna Dworska