ENEMEF, czyli noc pełna wrażeń

Zapełniona po brzegi sala i tłumy widzów czekających na rozpoczęcie seansu zapewniło mnie, że nie będzie to stracony czas.

Długo oczekiwałam premiery "Drogówki". Kontrowersyjny, ostry czy może prawdziwy film o otaczającej nas rzeczywistości? Trzeba przyznać, dzieło Smarzowskiego szokuje. Według mnie jest zbyt wulgarny, ale to tylko pomaga wyciągnąć odpowiednie wnioski. Napięcie, humor, satyra, emocje, błyskotliwe wtrącenia, wyborna obsada. Nie można przejść obok tego filmu obojętnie. Warto zatrzymać się i dokonać odpowiedniej refleksji.

Po krótkiej przerwie nastąpił czas na "Sępa" z Michałem Żebrowskim i Anna Przybylską. Długo reklamowany i zachwalany film Eugeniusz Korina. Trzymał w napięciu, otaczała go pewnego rodzaju tajemniczość. Świetna muzyka dostarczała niesamowitych doznań. Jednak zakończenie okazało się typową "bajeczką".

Po dwóch mocnych filmach przyszedł czas na refleksyjny i melancholijny "Mój rower". Relacje trzech pokoleń, problemy, spory, miłość to główna tematyka. Doskonałe zdjęcia, nastrojowa muzyka, nutka humoru sprawiły, że każdy odebrał dzieło bardzo pozytywnie. Była to typowa odskocznia od wcześniejszych sensacyjnych poprzedników.

Na deser zostało "Pokłosie". Przez wielu wychwalany, przez wielu potępiany. Antypolski? Niepatriotyczny? Przekłamany? Myślę, że prawidłowe stwierdzenie powinno zostać tylko i wyłącznie naszą sprawą. Trzeba jednak przyznać, że aktorzy znakomicie odegrali swoje role. Zarówno Stuhr jak i Czop zasługują na pochwałę. Pokazali klasę. Myślę, że szokujące zakończenie utkwiło wielu w pamięci.

Moim zdaniem, był to dotychczas jeden z najlepszych ENEMEFÓW. Najlepszym potwierdzeniem były wypełnione po brzegi sale i zainteresowanie widowni, która dotrwała do białego rana.

Miejmy nadzieję, że następne będą jeszcze lepsze.