Festiwal Prapremiery – recenzja „Wrońca”

Sztuka Teatru Kamienica, wyreżyserowana przez Jerzego Bielunasa, opiera się na głośniej powieści Jacka Dukaja. Autor ukazuje w niej stan wojenny oglądany z perspektywy małego chłopca o dużej wyobraźni.

Efekt jest kapitalny. Partyjna nowomowa przefiltrowana przez wrażliwość dziecka staję się baśniowo upiorna, a przez to jeszcze bardziej groteskowa i śmieszna. Szara warszawska ulica ukazana we „Wrońcu” budzi ciąg skojarzeń błądzących gdzieś między prozą Bruno Schulza i poetyką filmów Tima Burtona.

Niezwykle sugestywna jest gra świateł, która potrafi skąpać scenę w migotliwej aurze „śnieżących” ekranów telewizyjnych. Krwistoczerwono robi się, kiedy na scenie pojawia się tytułowy Wroniec. Kukła, przedstawiająca wielkie i groźne ptaszysko, robi duże wrażenie. Świetnie wypadają też kostiumy – wyglądają efektownie i jednocześnie w inteligentny sposób nakreślają charakter postaci. Klienci czekający w sklepowych kolejkach zrobieni są z szarego papieru, milicja to dwugłowe monstra, przypominające bardziej roboty niż ludzi.

Jest wreszcie muzyka – w wielu momentach spektaklu narracja prowadzona jest za pośrednictwem piosenek. Świetnie napisanych, wciągających i brawurowo wykonanych.

Autorzy serwują nam kalejdoskop wrażeń, ale wszystko tu ma sens, świetnie do siebie pasuje. Widz ogląda świat oczami dziecka, nie oznacza to wcale, że do historii wkrada się infantylizm. Jest mroczna, zahacza o politykę, nie ma w niej prostych odpowiedzi. Na pierwszym planie, pewnie w dużej mierze dzięki bardzo dobremu aktorstwu, jest jednak poruszająca opowieść o ludziach.

Zobacz też:
Projekt OKNO [foto]	Gala MMA Bydgoszcz - Toruń	Targi Myśliwskie w Myślęcinku	Blogi MM: Bydgoszcz black & white
Dołącz do MMBydgoszcz.pli napisz artykuł! Poinformuj nas, co się dzieje w mieście. Pochwal się swoimi zdjęciami, komentuj wpisy i załóż własnego bloga!
» dodaj artykuł	» dodaj zdjęcia	» dodaj wydarzenie	» dodaj wpis do bloga