HCV będzie można pokonać

Podjęta zostanie edukacja lekarzy Podstawowej Opieki Zdrowotnej, personelu szpitali oraz uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Przeszkolonych zostanie 9,5 tys. uczniów, 2 tys. lekarzy POZ i 8,5 tys. pracowników szpitali. A wszystko to po to, by uświadomić zarówno lekarzom, jak i młodzieży drogi, którymi się zarażamy.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C uszkadza ten narząd. Jest to proces powolny, a objawy - mało charakterystyczne lub niewyraziste. Typowe zażółcenie skóry i oczu pojawia się tylko u co dziesiątego chorego"

Na świecie jest już około 180 milionów osób zakażonych HCV. Co roku przybywają 3-4 miliony nowych zakażonych. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) liczba zgonów z tego powodu w najbliższych latach może się podwoić, a nawet potroić.

Wirusa typu C (HCV) znamy dopiero od roku 1989 (wcześniej znane były wirusy typu A i B). Testy wykrywające jego obecność powstały jeszcze później. Dlatego każdy, ko¬mu przetaczano krew przed rokiem 1993, był narażony na zakażenie tym wirusem. Szacuje się, że w Polsce jest około 730 tysięcy osób zakażonych HCV. Od roku 1997 rozpoznano jednak tylko niewiele ponad 15 tysięcy przypadków. U 20 procent osób zakażonych a nieleczonych, rozwinie się marskość wątroby. Oznacza to, że możemy się spodziewać w Polsce około 150 tysięcy pacjentów z marskością wątroby, których może uratować tylko przeszczep.
Koszt jednego przeszczepu wątroby wynosi około 260 tysięcy złotych. Obecnie kolejka czekających na taki zabieg liczy prawie siedem tysięcy osób.

Najczęstsze źródła zakażenia to tzw. drobne zabiegi medyczne, wykonane z użyciem niesterylnych narzędzi lub brudnymi rękami - np. usuwanie znamion, zastrzyki, pobieranie krwi lub wizyty u stomatologa. Zabiegi kosmetyczne, jak manicure, pedicure, tatuaże, zakładanie kolczyków również są niebezpieczne, jeśli personel nie przestrzega skrupulatnie higieny. Można się tym wirusem zarazić przez wstrzykiwanie dożylnie narkotyków, dzielenie z kimś przyborów kosmetycznych (np. szczoteczki do zębów) lub podczas kontaktu seksualnego. Dziecko chorej matki może się zarazić już podczas ciąży. Wirus HCV (w odróżnieniu od wirusów zapalenia wątroby typu B lub wirusa HIV), nie przenosi się natomiast z mlekiem matki.

Jeśli ktoś należy do grupy ryzyka, powinien wykonać badanie na obecność przeciwciał HCV (przeciwciała pojawiają się mniej więcej cztery tygodnie po zetknięciu z wirusem). Obecność przeciwciał dowodzi, że dana osoba zetknęła się z wirusem, natomiast nie świadczy o tym, że jest chora. Wyjaśnia to dopiero kolejne badanie na obecność wirusa we krwi. Podejrzewając zakażeniem HCV, możemy nakłaniać lekarza rodzinnego do zlecenia testu na przeciwciała anty-HCV, wykonać go prywatnie (koszt 30 - 40 złotych) lub zgłosić się do punktu krwiodawstwa, gdzie pobrana krew jest rutynowo i bezpłatnie badana na obecność HCV.

Przeciwko HCV nie ma szczepionki. Jedyną metodą zapobiegania zakażeniu jest unikanie sytuacji ryzykownych. Każdy pacjent ma prawo zażądać od pracowników służby zdrowia używania jednorazowych igieł i stosowania rękawiczek jednorazowego użytku podczas pobierania krwi.

Jeśli choroba zostanie wcześnie wykryta, istnieją duże szanse na wyleczenie. Leki (np. pegylowany interferon z rybawiryną) są drogie, ale w ciągu pół roku do roku można wyleczyć ponad 70 procent pacjentów."