Krótka i mało znana historia Oficerskiej Szkoły Piechoty [historia Inowrocławia]

O Oficerskiej Szkole Piechoty nr 3 pisałem tu 26 maja tego roku. Przypomnę tylko, że w inowrocławskim garnizonie stacjonowała ona od maja 1945 r. Pierwsza promocja dla 150 podchorążych miała miejsce 18 czerwca, potem 22 lipca odbyła się przysięga 1. batalionu, a 30 września - wręczono ufundowany przez miasto i powiat sztandar. W listopadzie 1946 r. szkołę wizytował marszałek Michał Rola Żymierski, wtedy minister obrony narodowej, i ogłosił, że OSP nr 3 zostanie do marca 1947 r. rozformowana.

O inowrocławskiej OSP nr 3 w sumie wiadomo niewiele, cieszy każda wzmianka. Nowe informacje przekazały mi panie Bogusława Matelska-Mazur i Urszula Pietrzak: - Byłyśmy dziewczynkami i to, co pamiętamy, to głównie wspomnienia z perspektywy małych dzieci.

Ich tata - kapitan, potem major, inżynier Władysław Mazur (ur. 9 maja 1908 r.) był wykładowcą topografii wojennej w OSP nr 3. Pochodził z Dawidowa koło Lwowa, w 1929 r. ukończył tam studia na politechnice. Ożenił się z Marią Mażewską, nauczycielką, po ślubie zamieszkali w Stanisławowie. Władysław był biegłym mierniczym i kierował urzędem katastralnym w Rohatynie. Mieli troje dzieci, w 1935 r. urodził się Jerzy (w dorosłym życiu fizyk, znany nauczyciel w inowrocławskim Liceum Ekonomicznym, zm. w 1984 r.), potem córki: Bogusława (nauczycielka historii) i Urszula (kierowała laboratorium w Państwowych Zakładach Zbożowych w Kruszwicy).

W kampanii wrześniowej 1939 r. oficer rezerwista Władysław Mazur bronił Warszawy i został ciężko ranny. Kiedy odzyskał siły, zdołał wrócić do Stanisławowa. Do końca okupacji był robotnikiem, później mierniczym. We wrześniu 1944 r. zmobilizowany, służył jako szef oddziału topograficznego, od 30 listopada 1944 r. był wykładowcą w OSP nr 3 w Tomaszowie Mazowieckim. W maju 1945 r. z całym stanem osobowym szkoły trafił do Inowrocławia, tutaj też wkrótce sprowadził żonę z dziećmi… Wykładowcami w OSP nr 3 było także kilku innych oficerów, rodem z kresów, którzy osiedlili się w Inowrocławiu i z nim wiązali życiowe plany, m.in. dentysta Tadeusz Arciszewski i bankowiec Jan Ogielski. Córki Władysława Mazura pamiętają, że do tej grupy należeli też inni oficerowie: Dąbrowski, Miłkowski i Rosół. W zachowanych dokumentach mjr. Mazura pojawiają się także kolejne nazwiska: dowódców szkoły - płk. Ostapa Steca i płk. Franciszka Piotrowiaka (od 1946 r.), zastępcy dowódcy - ppłk. Grzegorza Zubienki, adiutantów szkoły - kpt. Grzegorza Szejna i mjr. Władysława Tijana. Jest też dokument szczególny - legitymacja odznaki pamiątkowej OSP nr 3 w Inowrocławiu (z herbem miasta). 23 września 1946 r. przyznano ją mjr. Mazurowi i oznaczona jest nr. 9.

- W tym czasie tata zabiegał, by uzyskać zwolnienie z wojska - wspominają córki. - Nie widział tam swej przyszłości, chciał pracować w cywilnej służbie mierniczej. Starania nie przynosiły skutku, choć angażował się w to - jak wynika z dokumentów - sam ówczesny prezes Głównego Urzędu Pomiarów Kraju profesor Jan Piotrowski. Co więcej, w sierpniu 1947 r. został przeniesiony do Poznania, potem do Centrum Wyszkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza w Ostródzie. Mimo że był młodym jeszcze człowiekiem, zaczął chorować. 21 kwietnia 1948 r. w trakcie leczenia w sanatorium w Kudowie-Zdroju nagle zmarł… Pogrzeb odbył się w Inowrocławiu. Uroczystość miała ceremoniał wojskowy, kondukt od dworca kolejowego na cmentarz parafii św. Józefa prowadził ks. Adam Fabianowski.

Maria Mazurowa pozostała tu z dziećmi, była nauczycielką młodszych klas w SP nr 16, nr 7 i nr 11. Zmarła w 1987 r. W rodzinnym grobowcu Mazurów w 2016 r. pochowany został także mąż Bogusławy - płk Mieczysław Matelski. „Syn pułku”, z bogatym przebiegiem służby, przez długi czas w garnizonie w Bydgoszczy. W swym wojskowym życiorysie miał wpis, że w 1945 r. był elewem inowrocławskiej OSP nr 3, a zajęcia z topografii wojennej odbywał pod kierunkiem mjr. Władysława Mazura…