Kształcimy nie tak, jak trzeba?

Od 2010 roku w ramach projektu „Rynek pracy pod lupą” opracowywane są raporty z monitoringu zawodów. Pozwala to na analizę struktury osób bezrobotnych oraz zgłaszanych do powiatowych urzędów pracy wolnych miejsc pracy i miejsc aktywizacji zawodowej według zawodów i specjalności.

Z uzyskanych danych wynika, że w 2010 roku brakowało spawaczy, operatorów urządzeń przetwórstwa rybnego, ochroniarzy czy pracowników call center. W ubiegłym roku wciąż w naszym regionie był deficyt spawaczy, ale także osób zajmujących się rozwojem stron internetowych i intranetu, funkcjonariuszy służb penitencjarnych.

Niewiele za to zmienia się klasyfikacja zawodów najliczniej reprezentowanych wśród osób bezrobotnych. Za dużo mamy ślusarzy, kucharzy, sprzedawców, krawców i techników ekonomistów. Czy takie dane zmieniają coś w sposobie kształcenia zawodowego?

W większości szkół zawodowych na próżno jednak szukać dziś kształcenia w zawodzie np. spawacza. Za to bez problemu dzisiejsze zawodówki kształcą potencjalnych bezrobotnych: sprzedawców, ślusarzy kucharzy.

Co ciekawe, w tych placówkach wciąż najpopularniejsze kierunki to: kucharz i sprzedawca.
- Nie da się ukryć, firmy szkoleniowe szybciej reagują na zmiany na rynku pracy niż system oświatowy - przyznaje Adam Horbulewicz, dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy w Toruniu. - Takie podmioty, a także ośrodki doskonalenia zawodowego wprowadzają nowe kursy opierając się na badaniach rynku i potrzeb pracodawców.

Ale nie lepiej jest w szkołach policealnych czy nawet uczelniach wyższych. Mimo precyzowania kierunków zamawianych na studiach i danych, które pokazują, że od 2005 roku zwiększył się procentowy udział osób z wyższym wykształceniem w strukturze bezrobotnych, nadal najpopularniejsze są kierunki społeczne, prawne i gospodarcze.