Na Osowej Górze już bezpieczniej. Teren kolejowy, gdzie składowane są betonowe podkłady, został ogrodzony [zdjęcia]

Zobacz wideo: Rozbudowa szpitala Biziela w Bydgoszczy.

Sprawą podkładów składowanych od dłuższego czasu na terenie należącym do PKP u zbiegu ulic Bażanciej i Sowiej oraz Pelikanowej i Bażanciej zajęliśmy się w listopadzie br. na prośbę Rady Osiedla Osowa Góra, która po sygnałach od mieszkańców postanowiła działać.

- Składowiska nie są zabezpieczone i dozorowane - mówił nam w listopadzie br. Radosław Ginter, przewodniczący Rady Osiedla Osowa Góra. - Tymczasem dzieciaki uznały to miejsce za atrakcję i tam się bawią. Najgorsze, że wchodzą na te podkłady, a wierzchołek składowiska znajduje się bardzo blisko elektrycznych przewodów trakcyjnych. To stwarza dla nich realne zagrożenie. Oczywiście, dzieciaki nie powinny tam przebywać, no ale jak to dzieci. Pomysłów im nie brakuje. Na dodatek młodzież w tym miejscu spotyka się i imprezuje.

Co się od tego czasu zmieniło? Po naszej interwencji, Mirosław Siemieniec, rzecznik prasowy PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., stwierdził, że podkłady są składowane na obszarze kolejowym, gdzie jest zakaz wstępu dla osób postronnych, ale... Podjęte zostały kroki. Na miejsce skierowano dodatkowe patrole Straży Ochrony Kolei, a ponadto teren miał zostać oznakowany i wygrodzony. Rzecznik dodał też, podkłady są przeznaczone do wykorzystania i sukcesywnie będą transportowane na miejsce prac.

Pierwsze efekty już widać. - Trzeba przyznać, że po interwencji redakcji, PKP słowa dotrzymała - mówi Radosław Ginther. - Najpierw pojawiły się znaki informujące o zakazie przebywania w tym miejscu, a potem płot na dość długim odcinku - od przejazdu przy ul. Skośnej aż do przejazdu do ul. Przejście. Dziękujemy, bo zrobiło się bezpiecznie. Dzieciaki i młodzież już tam nie przesiadują. Z kolei osoby, które skracały sobie w tym miejscu drogę z naszego osiedla, by przejść na ul. Grunwaldzką lub z powrotem, już tego nie robią. A dodam, że zanim zamontowano ten płot, zdarzało się niektórym przechodzić na drugą stronę nawet pod stojącymi pociągami i gnać przez tory. To było jak igranie ze śmiercią.