Po śluzach i kanale została już tylko aleja drzew

Nie za tajemnicze drzwi próbowaliśmy zerknąć podczas kolejnej wycieczki z cyklu "Bydgoszcz za zamkniętymi drzwiami" z Towarzystwem Miłośników Miasta Bydgoszczy. Tym razem spojrzeliśmy pod ziemię, by oczami wyobraźni zobaczyć, jak wyglądała Bydgoszcz, zanim zasypano fragment Starego Kanału Bydgoskiego.

Elżbieta Dygaszewicz z delegatury Urzędu Ochrony Zabytków w Bydgoszczy opowiedziała o dwóch śluzach, które bydgoszczanie mogą jeszcze pamiętać, gdyż w pod budowę ulicy Focha zostały zasypane w 1971 roku. Bezpowrotnie zniknęła śluza nr II przy ul. Grottgera i nr III przy  ul. Nakielskiej obok Kruszwickiej.

Dziś woda ze starego kanału płynie do Brdy rurami. Wpływa do nich w okolicach ronda Grunwaldzkiego (przy Cmentarzu Starofarnym) a wypływa pod mostami Solidarności. Jak poznać, którędy prowadził kanał jeszcze w latach 60.? Wystarczy zatrzymać się i spojrzeć na aleję drzew, która pół wieku temu zdobiła nabrzeża kanału, a dziś oddziela ulicę od chodnika.

- Kanał miał w tym miejscu szerokość do ok. 16 metrów, tak, aby mogły się w nim minąć dwie barki - opowiada Dyga-szewicz. - Śluza była węższa.

Wyburzono też kamienny most Władysława IV,  który  spinał brzegi kanału między wspomnianymi wyżej śluzami i łączył ul. Grunwaldzką z ul.  Świętej Trójcy.

O mostach - Bernardyńskim,  Staromiejskim (obecnie Jerzego Sulimy Kamińskiego), mostach Solidarności i Królowej Jadwigi - opowiedział nam Krzysztof Bartowski z Kujawsko-Pomorskiego  Centrum  Kultury w Bydgoszczy.

Ten ostatni, to jedyny niezburzony podczas II wojny świtowej most bydgoski. Pierwotnie wybudowany został w drugiej połowie XIX wieku, ale ten, który teraz mamy, zupełnie nowy powstał w 1913 roku. Budowa rozpoczęła się w maju i zakończyła latem parę miesięcy później.

Ten fakt wydał nam się wyjątkowo ciekawy, podczas gdy słuchaliśmy dziejów mostu Staromiejskiego, od kilku już miesięcy remontowanego.

Agata Kozicka