Cztery pory roku wokół Łuczniczki

Pomnik bydgoskiej Łuczniczki obecnie usytuowany jest w Parku im. Jana Kochanowskiego, vis-à-vis gmachu Teatru Polskiego. Łuczniczka jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych symboli miasta, a jednocześnie najbardziej znaną bydgoszczanką. Jej postać od wielu lat zobaczyć można na widokówkach, folderach, pamiątkach i plakatach związanych z Bydgoszczą.

Kto był muzą?
Autorem dzieła jest berliński rzeźbiarz Ferdinand Lepcke. Natomiast Łuczniczkę u mistrza zamówił bydgoski bankier żydowskiego pochodzenia Lewin Louis Aronsohn. Do dziś są dwie wersje dotyczące pierwowzoru postaci na cokole. Jedna mówi, że modelką była przyjaciółka bankiera, statystka bydgoskiego teatru. Inna zaś, że była nią córka Aronsohna.

Nie przenoście nam pomników
Od dłuższego czasu z Ratusza dobiegają głosy, jakoby istaniała potrzeba zmiany lokalizacji dla Łuczniczki. Nie ona jedna padła ofiarą podobnych pomysłów rajców bydgoskich. Moda na przeprowadzki dotyczy już także pomnika Walki i Męczeństwa czy Leona Barciszewskiego.

Dla Łuczniczki wymyślono skwer przy ul. Mostowej obok spichrzy, cały swój pomysł argumentując tym, że obecna lokalizacja jest mało godna dla takiej damy, która w tym miejscu narażona jest na akty wandalizmu. Nie uważam, by Park im. Jana Kochanowskiego, gmach Teatru Polskiego, sąsiedztwo Filharmonii Pomorskiej i całej dzielnicy muzycznej były mało reprezentacyjnym miejscem. Sposób na wandali? Chyba wystarczyłoby na budynku Teatru umieścić kamerę monitorującą otoczenie. Pieniądze podatników zasługują na to, by być rozsądniej wydanymi niż finansowanie przeprowadzek monumentów, które zdążyły zadomowić się w przyzwyczajeniach bydgoszczan.

Wracając do głównego tematu, przedstawiam Łuczniczkę, którą odwiedzam o każdej porze roku. Tak prezentuje się w otoczeniu jesieni, zimy, wiosny i lata.