Igrzyska na półmetku

Połowa igrzysk już za nami. Sportowo nie mamy powodów do radości. Gdy piszę te słowa w piątkowe popołudnie polska ekipa ma na swoim koncie zaledwie cztery krążki, w trzy rewelacyjnej Otylii Jędrzejczak. Oczywiście szans medalowych jest jeszcze sporo. Ciekawie może być już jutro na torze regatowym, gdzie nasi wioślarze wcale nie zamierzają tanio sprzedać skóry. Potem do boju ruszą kajakarze, są oczywiście jeszcze lekkoatleci z Robertem Korzeniowskim na czele. Ale czas ucieka, i okazji, żeby stanąć na podium także nie będzie przybywać. Nie chciałbym być złym prorokiem, ale mogą to być najgorsze igrzyska w historii naszego sportu, choć wolałbym się mylić.

Olimpiada w Atenach jest dziwną imprezą. Organizatorzy na pewno zrobili wszystko (lub prawie wszystko), by goście czuli się tu dobrze. I do tego nie można mieć zastrzeżeń. Transport działa w miarę sprawnie, wolontariusze bez wyjątku znają angielski i są w każdej chwili do dyspozycji.

Jedno tylko trochę dziwi. Ateńczycy nieco odwrócili się od igrzysk. Miasto fragmentami sprawia wrażenie opustoszałego. Co prawda na niektórych balkonach wiszą greckie flagi, podobnie jak na jeżdżących po ulicach samochodach. Ale miejscowi nie ukrywają, ze wielu mieszkańców miasta wybrało się w tym czasie po prostu na wakacje. I widać to na plenerowych imprezach, których najliczniejszymi widzami są turyści z wielu krajów świata.