Wojtek Bogdan: Zakochałem się w Senegalu i Gambii

To nie była jego pierwsza tak duża i egzotyczna wyprawa. Wcześniej odwiedził już miedzy innymi Amerykę Środkową i Bliski Wschód. Na pomysł Senegalu i Gambii wpadł już w 2009 roku.

- Zupełnie przypadkiem - mówi. - Pewnego dnia wpadłem do kolegi, który tak jak ja mieszka na Bartodziejach. I tam poznałem Abdula, pochodzącego z Senegalu. Taka podróż już wcześniej chodziła mi po głowie. Pomyślałem że z nim będzie po pierwsze bezpieczniej, a po drugie o wiele ciekawiej. Po drodze dołączył do nas jeszcze jeden znajomy - Piotr Kaszubski. I tak, w trójkę zaczęliśmy planować podróż.

Ostatecznie wyjechali dopiero przed rokiem. - A dokładnie na początku lutego 2013 - opowiada Wojtek. - Najpierw pociągiem do Krakowa, stamtąd do Madrytu i wreszcie z Madrytu do Dakaru.

Zanim o tym, jak było na miejscu, parę słów o tym, co trzeba zrobić, żeby się do takiej podróży przygotować. - Zaczęliśmy od śledzenia tego, co ludzie piszą na forach podróżniczych - wylicza Wojtek. - Wiedzieliśmy, że musimy załatwić wizę i obowiązkowo zaszczepić się przeciwko żółtej febrze. Do tego wyposażyliśmy się w leki antymalaryczne. I w drogę.

Z Madrytu do Dakaru lecieli 5 godzin. Pierwszy tydzień spędzili u rodziny Abdula. - Między typową polską a typową senegalską rodziną są duże różnice. Poziom życia jest zupełnie inny, a jednocześnie Senegalczycy są o wiele bardziej szczęśliwi od narzekających Polaków - śmieje się. - Poza tym już w samej wielkości rodzin są różnice. U nas zwykle model wygląda dwa plus jeden albo dwa plus dwa. Tam normą jest posiadanie ok. 8-12 dzieci.

Stamtąd podróżnicy ruszyli do regionu Casamance. - Płynęliśmy promem 13 godzin. - A jak warunki? - pytam. - Świetne, prom na europejskim poziomie. Ale nie zawsze tak było - wspomina. - Kilka lat temu doszło tam do poważnego wypadku. Stary prom zatonął, bo był przeładowany i w kiepskim stanie technicznym. Zginęły wtedy setki osób.

Na koniec zostawili sobie Gambię. - Spędziliśmy trochę czasu w mieście Banjul, czyli w stolicy Gambii - opowiada. - Później ruszyliśmy dalej, w głąb kraju, z plecakiem z namiotami. Znaleźliśmy się w Kololi, turystycznym regionie. Szukaliśmy tanich noclegów, nic nie było, w końcu poznaliśmy Anglika, który mieszka tam od 8 lat i pozwolił nam rozbić namiot na jego podwórku. Poznaliśmy całą jego rodzinę, między innymi też Sonnę, siostrę jego żony. I  w Sonnie się zakochałem. Dlatego teraz chcę tam wrócić. I jeszcze dlatego, że tam życie płynie zupełnie inaczej.

Wojtek planuje wyprawę na marzec tego roku. Ale tym razem będzie inaczej niż przed rokiem. - Wybieram się z kolegą, ale nie będziemy lecieć, tylko pojedziemy... skodą. Będziemy jechać około 10 może 12 dni. A na jak długo? - tego jeszcze nie wiem - śmieje się.

Europę chcą pokonać jak najszybciej się da. Przystanki chcą sobie zrobić w Maroku i może w Mauretanii. A później już prosto do celu. - Przed wyjazdem chcę zorganizować zbiórkę rzeczy - ciuchów i przede wszystkim starego sprzętu elektronicznego, którego tam bardzo brakuje. Chcę nawiązać współpracę z ministerstwem edukacji w Gambii. I przekazać ten sprzęt do szkół.  Co dalej, zobaczymy.

Wojtek już z pierwszej podróży przywiózł dużo materiału wideo. - Kręciliśmy filmy bez żadnego scenariusza i bez jakiegoś planu. Wyszło całkiem nieźle - dodaje. - Tym razem chcemy to zrobić w trochę bardziej przemyślany sposób. Wszystko będzie można oglądać na moim blogu i na Facebooku.

Na razie można oglądać siedem odcinków senegambijskiej przygody. Wkrótce będzie tego jeszcze więcej.  Wartko pisane relacje z wyprawy, masę zdjęć i kolejne odcinki filmów zobaczycie pod adresem  www.donbigosso.blogspot.com i na profilu SeneGambia na Facebooku.

Joanna Pluta