„Joanna d'Arc. Proces w Rouen” to spektakl oparty na tekście procesu sprzed 600 lat. W Polsce będzie to pierwsze przedstawienie tego zapisu - przedtem w różnych źródłach można było zetknąć się jedynie z niewielkimi fragmentami tłumaczenia.
Joanna d’Arc żyła w XV wieku. Mając 13 lat zaczęła twierdzić, że słyszy głosy. Dzięki widzeniom od Boga podczas wojny stuletniej stała na czele armii francuskiej. Doprowadziła też do koronacji króla Francji Karola VII. Oskarżona o herezje, osądzona przez sąd kościelny, została spalona na stosie w wieku 19 lat.
- Jej mit wciąż żyje, sięgają po niego przedstawiciele różnych dziedzin sztuki i nauki, osoby o skrajnych poglądach – mówi Tomasz Śpiewak, tłumacz tekstu procesu. Śladów inspiracji historią Joanny d’Arc jest tak dużo, że nie zostały one do tej pory skatalogowane. Przez wieki zainteresowanie tą postacią powracało falami – m.in. po upublicznieniu dokumentów procesowych w XIX wieku we Francji, następnie po beatyfikacji i kanonizacji.
W spektaklu wyreżyserowanym przez Remigiusza Brzyka proces to laboratorium, w którym narzędziami są gesty i pytania oskarżyciela, laborantkami – kobiety, aktorki. To one ożywiają przestrzeń niewierzących sędziów, one prowadzą też obronę wiary. Jesteśmy świadkami wytracanej duchowości, zimnych, metodycznych prób łamania ducha, pojedynku zwieńczonego spaleniem na stosie i jednocześnie zwycięstwem wiary.
- Teatr nie jest od tego, by dokumentalnie oddać przebieg tego procesu, ale przedstawić go przez subiektywny pryzmat, ustosunkować się przy pomocy tej historii do współczesności – mówi Remigiusz Brzyk. – Intuicja podpowiedziała nam, że w tym procesie jest coś istotnego dla tożsamości człowieka: myślę, że w Polsce jesteśmy świadkami podobnego starcia mocy duchowości i tego, co jest przeciw niej.
„Joanna d'Arc. Proces w Rouen” na podstawie tekstów z procesu w tłumaczeniu i opracowaniu Tomasza Śpiewaka - prapremiera: 19 czerwca 2010.
Występują: Karolina Adamczyk, Dominika Biernat, Marta Nieradkiewicz, Anita Sokołowska, Marta Ścisłowicz oraz statyści i montażyści; reżyseria: Remigiusz Brzyk
scenografia, kostiumy, reżyseria światła: Justyna Łagowska; muzyka: Maciej Szymborski; montaż wideo („Męczeństwo Joanny d’Arc” C. Dreyera z 1928 roku): Grzegorz Habryn.
Zobacz też:
- Prapremiery otworzy Jan Klata
- "Świątynne włosy" - o symbiozie wiary i fryzjerstwa
- Tatuś – syn ostatniego ojca
- Paweł Łysak odpowiada na pytania MM-kowiczów
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?