Festiwal Oko Nigdy Nie Śpi Kujawsko-Pomorskie 2022 to gratka dla koneserów sztuki. Zaprasza Fundacja Czarny Karzeł

Odkrywamy Bydgoszcz, odcinek 1

OKO NIGDY NIE ŚPI – Kujawsko–Pomorskie to cykliczny festiwal sztuk wizualnych. Do tej pory odbyło się osiem edycji. Integralną częścią wydarzenia jest sympozjum relacyjne odbywające się równolegle do części artystycznej oraz rezydencje artystyczne, w których uczestniczą artyści polscy i zagraniczni.

Spotkania nieprzypadkowe OKO NIGDY NIE ŚPI są kontynuacją surrealistycznych idei i nawiązują do postulatu etycznego, zawartego w Manifeście Andre Bretona, który podkreśla rolę przypadkowych spotkań. Pierwsza edycja w obecnej formule odbyła się w 2014 roku i wzięło w niej udział ok 40 artystów. Interdyscyplinarnego charakteru nadaje festiwalowi pokaz prac z różnych obszarów sztuki wizualnej: od malarstwa, rysunku i grafiki, poprzez kolaż, fotografię, performance, teatr, aż po sztukę nowych mediów z filmem eksperymentalnym na czele.

Swój udział w tegorocznej edycji zapowiedzieli znamienici artyści, krytycy sztuki, naukowcy m.in.: Anda Rottenberg, Joanna Rajkowska, Emilia Orzechowska, Diana Lelonek, Anna Królikiewicz, Daniel Rumiancew, Stach Szabłowski, Dominik Strycharski, Piotr Pawlak, Grzegorz Brzozowski, Kuba Elwertowski, Grzegorz Pleszyński, grupa Czarny Karzeł oraz wielu innych. OKO NIGDY NIE ŚPI to również interdyscyplinarny projekt przybliżający twórczość powstającą poza głównym nurtem: efemeryczną, transgresywną, nieoczywistą, która torując własne ścieżki wymykające się oczywistym definicjom.

Zmierzch antropocenu
W tym roku Międzynarodowe Spotkania Nieprzypadkowe OKO NIGDY NIE ŚPI po raz kolejny zmierzą się z nowym tematem: CZWARTA NATURA. Ustanowienie nowej relacji człowieka z naturą staje się jednym z najważniejszych wyzwań naszych czasów. W myśli humanistycznej przyjęło ono w ostatnich latach postać pytania o odpowiedzialność za antropocen - epokę niezaprzeczalnej dominacji człowieka nad planetą i związanego z tym destrukcyjnego na nią wpływu: zagrożenia dla bioróżnorodności, wywołania kryzysu klimatycznego, rabunkowego gospodarowania zasobami naturalnymi. Człowiek pozwolił sobie na daleko idące przekształcenia natury; środowisko, w jakim się obraca, staje się poniekąd jego własnym tworem. Czy jesteśmy jednak w stanie pogodzić się z tego kosztami?

Otwarcie festiwalu i wernisaż Joanny Rajkowskiej Rhizopolis odbędzie się 7 lipca o godz.18.00 w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy. Współorganizatorem instalacji jest Zachęta - Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie.

Druga część wydarzenia odbędzie się o godz. 20.00 w Zespole Pałacowo- Parkowym w Ostromecku. Organizatorzy zapewniają autokar do Ostromecka.

Rhizopolis to miasto korzeni utworzone, zgodnie z ideą Joanny Rajkowskiej, pod powierzchnią lasu, przez uciekinierów z powierzchni Ziemi. To również scenografia futurystycznego filmu, który wprowadza nas w świat hipotetycznej przyszłości człowieka, po spodziewanej wielkiej katastrofie kończącej trwającą obecnie epokę antropocenu. Scenariusz nakreślony przez artystkę to propozycja radykalnej zależności, w której zdominowana dotychczas przez człowieka przyroda okazuje się być w swym niewzruszonym trwaniu ratunkiem, dostarczając tego, co niezbędne dla podtrzymania ludzkiego życia. Na wystawie wkraczamy w obszar zarówno instalacji artystycznej, jak i scenografii do filmu, w którym sami gramy, i do którego możemy dopisywać własne scenariusze.

Jeżdżąc w miejsca wyrębów, artystka obserwowała, jak człowiek stopniowo pozbawia Ziemię jej najbardziej życiodajnej warstwy. Traumatyczny widok ogromnych powierzchni pokrytych korzeniami martwych drzew stał się bezpośrednim impulsem do powstania Rhizopolis. Instalacja Rajkowskiej daje szansę na zbliżenie się — poprzez doświadczenie ciała — do tajemniczego, cichego podziemnego świata, do życia korzeni drzew. Wkraczając w przestrzeń Rhizopolis, schodzimy do „podziemia”, aby na nowo przemyśleć umiejscowienie człowieka i jego fundamentalną współzależność od innych gatunków, która czyni nasze życie możliwym.

To zaproszenie do równoległego świata, o którym — pomimo rozległej wiedzy — bardzo niewiele wiemy, mogącego stać się habitatem ostatniej szansy.

Żadne drzewo nie zostało ścięte na potrzeby Rhizopolis. Użyte w projekcie karpy zostały uratowane przed zrębkowaniem i spaleniem w piecach.

Program festiwalu znajduje się na okonigdynieśpi.pl i czarnykarzel.pl.