WSSE przywróci willę Kollwitzów do dawnej świetności

Willa Kollwitzów, zaprojektowana przez Jana Święcickiego , została wzniesiona przed stu laty na Przedmieściu Kujawskim, na południe od Starego Miasta, przy zachowanej pierzei ul. Kujawskiej na posesji nr 4, dawniej nr 74.

Obecnie budynek zwracający uwagę wyglądem przywołującym czasy minionej świetności stanowi siedzibę Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy.

Nieruchomość zmieniła swe oblicze, istniejący dom mieszkalny został wyburzony, po wytyczeniu nowej linii ulicy Kujawskiej, wzniesiono przestronną willę zaprojektowaną w 1890 r. przez wspomnianego Jana Święcickiego. Dom wybudowany został z cegły pełnej, w układzie kowadełkowym, na rzucie litery „L”, trójkondygnacyjny, podpiwniczony, przykryty dachem pulpitowym, jednospadowym. Architekt umiejętnie wykorzystał ukształtowanie terenu, opadającego lekką stromizną w kierunku północnym. Różnica poziomów została wyrównana w przyziemiu przez wyniesienie północno-wschodnich pomieszczeń piwnicznych ponad poziom ulicy i nadanie im formy sutereny. Budynek otrzymał jednolitą bryłę złożoną z dwu skrzydeł: północnego, głównego rozwiniętego na osi północ-południe, z fasadą frontową od wschodu, z wejściem przez ganek uskokowo cofnięty w kierunku zachodnim, przyległy do ściany północnej. W skrzydle w trakcie wschodnim usytuowane były pomieszczenia reprezentacyjne, a w zachodnim pokoje mieszkalne. Skrzydło południowe rozwinięte na osi wschód-zachód było jednotraktowe i spełniało funkcje gospodarcze, znajdowały się w nim pomieszczenia kuchenne, spiżarnie oraz pokoje dla służby.

Stylistycznie architekt nawiązał do form historyzujących, nadając jej charakter neorenesansu. Fasada odznacza się zrównoważoną kompozycją, bogatą, plastyczną dekoracją akcentującą podziały poziome, z rytmicznie wprowadzonymi podziałami pionowymi, przestrzegającą w pełni zasady symetrii, z wyróżnioną osią pionową.

Elewacja ta jest siedmioosiowa z dwiema kondygnacjami równej wysokości, ozdobionymi boniowaniem pasowym i trzecią niższą, gładką, zwieńczoną fryzem z powtarzającym się symetrycznym motywem kaboszonu osadzonego w kartuszu ujętym po bokach liśćmi dębu ze wstęgami.
W dekoracji fasady, architekt umieścił laskę Hermesa, ten symbol handlu i bogactwa bezpośrednio nawiązywał do profesji i stanu posiadania właściciela willi Ludwiga Kollwitza.

Budynek w swym zasadniczym kształcie do chwili obecnej wykazuje znaczną zgodność z projektem Święcickiego, który charakteryzował się funkcjonalnym układem pomieszczeń, zwartą bryłą o zrównoważonych proporcjach i przemyślaną, przejrzystą dekoracją elewacji, odzwierciedlającą podziały wewnętrzne.
Willa na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci ulegała stopniowym przekształceniom, w wyniku których niemożliwe jest ustalenie pierwotnego wystroju pokoi.