Zdjęcia z drona - tak wygląda bydgoskie Śródmieście z lotu ptaka

Bydgoskie Śródmieście to centralnie położna dzielnica, obejmująca teren o powierzchni około 540 hektarów, położony w obrębie ulic Sułkowskiego (od wschodu), Zygmunta Augusta, Kruszwicka, Czarna Droga (od zachodu), tzw. Zboczem Bydgoskim (od południa) i Artyleryjską i Kamienną (od północy). Osią Śródmieścia jest ulica Gdańska. Śródmieście historycznie jest miejscem, gdzie w XIV wieku położone było miasto lokacyjne Kazimierza Wielkiego.

Śródmieście, którego architekturę możemy obecnie podziwiać, powstało w XIX wieku, w czasie najbardziej dynamicznego rozwoju Bydgoszczy. W latach 30. XIX wieku powstały m.in. budynki sądu i więzienia na Nowym Rynku, w 1851 roku na Bocianowie wybudowano dworzec kolejowy, a w 1853 roku rozplanowano według projektu mierniczego rejencyjnego Friedricha W. Sturmhoefela dwie nowe dzielnice mieszkaniowe, nazwane na cześć ówczesnego króla pruskiego Fryderyka Wilhelma: Friedrich

• Wilhelm Stadt – bezpośrednio w pobliżu dworca,
• Elisabeth Stadt – sięgająca zaplecza ul. Gdańskiej.

Industrializacja Bydgoszczy w II poł. XIX w. spowodowała rozwój zabudowy mieszkaniowej na ówczesnych przedmieściach miasta. Rozwój dotyczył w szczególności osiedli: Wilczaka i Okola, które otrzymały połączenie z dworcem kolejowym przez ceglany most nad Brdą już w 1851.

Na terenie bydgoskiego Śródmieścia w części północnej tej dzielnicy w latach 70. XIX wieku rozpoczęła się budowa koszar w mieście.

W latach 1895–1914 nastąpiła znaczna intensyfikacja i wymiana zabudowy w Śródmieściu, które nabierało wyglądu wielkomiejskiego. Proces ten przebiegał zwłaszcza wzdłuż ul. Gdańskiej, która stała się w tym czasie główną, reprezentacyjną ulicą miasta, spajającą zarazem dawne tereny mieszkaniowe z nowymi. Powstały przy niej zarówno wielkomiejskie kamienice czynszowe, jak i wille bydgoskich urzędników i przemysłowców, głównie eklektyczne i historyczne, a na początku wieku XX także w stylu berlińskiej secesji lub modernizmu.

Projektowane one były z reguły przez miejscowych architektów: Carla Meyera, Józefa Święcickiego, Karla Bergnera, Paula Böhma, Ericha Lindenburgera, Rudolfa Kerna, Victora Petrikowskiego, niekiedy jednak i berlińskich: Fritza Weidnera (od 1895 mieszkającego w Bydgoszczy), Ernesta Petersa, Heinricha Seelinga i innych. Wzdłuż reprezentacyjnych ulic wymieniano starą zabudowę z połowy XIX wieku na wysoką wielkomiejską. W ten sposób powstało szereg kamienic nie tylko przy Gdańskiej, ale również przy Focha, Mostowej i w starszej dzielnicy kolejowej. Kamienice trzy- lub czteropiętrowe o bogato zdobionych fasadach zaczęły się pojawiać od ok. 1875, a od 1890 stały się najczęściej spotykanym rodzajem budownictwa miejskiego. Wiele z nich możemy oglądać do dziś.

Bydgoszcz w czasach zaboru pruskiego była pod bardzo dużym wpływem Berlina. Bydgoszcz nazywano zresztą "małym Berlinem". To właśnie z tego miasta czerpano wzorce, korzystano z usług berlińskich architektów, a część osiadłych w Bydgoszczy budowniczych kształciła się w stołecznych uczelniach.

W obrębie Śródmieścia znajduje się kilkanaście obiektów sakralnych i świątyń, blisko dwadzieścia budynków oświatowych, wiele gmachów administracyjnych, kulturalnych, obiektów służby zdrowia i opieki społecznej, hoteli, budynków służących w przeszłości za domy towarowe oraz pomników.

► To może Cię zainteresować: 2200 złotych netto - tyle wyniesie czternasta emerytura w 2023 roku. Tę informację podał prezes Prawa i Sprawiedliwości, Jarosław Kaczyński, w trakcie dożynek w Paradyżu niedzielę, 20 sierpnia. To dobra wiadomość dla świadczeniobiorców - na ich konta w związku z tą zmianą trafi więcej pieniędzy. Przypomnijmy, że 19 lipca 2023 r. prezydent RP, Andrzej Duda, podpisał ustawę, która na stałe wprowadza coroczną wypłatę 14. emerytury. Dodatkowe świadczenie emerytalne wypłacone będzie we wrześniu. O stawkach jakie wpłyną na konta emerytów, poinformował Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Bydgoszczy - podajemy je w artykule.

opracowanie na podstawie materiałów archiwalnych Expressu Bydgoskiego oraz Wikipedii