Andrzej Chyra: "W imię..." oglądałem pięć razy

Camerimage 2013: Spotkanie Agnieszki Holland z widzami

Andrzej Chyra od momentu premiery filmu pojawia się właściwie wszędzie, gdzie jest zapraszany z nową produkcją. - Już wyjaśniam dlaczego - zaczął spotkanie aktor. - Wydaje mi się, że jakoś tak rzadko otrzymuję propozycję grania dużych, pierwszoplanowych ról, czy takich które są dla mnie w jakiś sposób wyjątkowo wciągające.  Więc jeśli już coś takiego się zdarzy, to jeżdżę tam, gdzie mnie chcą. Ale nie po to, żeby film sobą promować, tylko po to, aby słuchać, co widzowie mają na jego temat do powiedzenia.

- Jak pan się czuł w tej roli księdza? - padło pytanie z widowni. - Cóż, moja styczność z kościołem zakończyła się dawno temu, na etapie chodzenia z babcią na niedzielne msze. Więc sprawy kościoła nie są mi szczególnie bliskie. Temat zainteresował mnie z innego powodu. Z reżyserką, Gosią Szumowską, spotkaliśmy się w Paryżu, gdy kręciła „Sponsoring” z Juliette Binoche. Wówczas opowiedziała mi o pomyśle na nowy film. Początkowo miał dotyczyć wątku zabójstwa księdza. Stwierdziliśmy jednak, że ciekawiej będzie skupić się na przedstawieniu kogoś, kto jest zagubiony, samotny, spełniający się, a jednocześnie niespełniony. I chyba tak jest lepiej.

Chyra powiedział również, że "W imię..." widział już pięć razy. - I za każdym razem widzę tam coś innego. Temat nie był łatwy - relacja księdza z wychowankiem, wątek homoseksualny to wszystko powoduje, że odbiór filmu nie może być jednoznaczny. Wydaje mi się jednak, że sama homoseksualna relacja księdza i chłopaka nie jest tu a przynajmniej nie powinna być najważniejsza. Kluczowe jest spotkanie tej dwójki. Dwójki samotnych, zagubionych, zamkniętych w jakimś swoim świecie outsiderów. Myślę, że to się udało.

Aktor dodał także, że dwie ostatnie sceny - najmocniejsze z całego filmu, czyli scena intymna księdza Adama i Dyni granego przez Mateusza Kościukiewicza, oraz scena w seminarium, były dogrywane później. - Początkowo w ogóle ich nie było - mówił aktor. - Ale chcieliśmy sprawdzić, jak to by wyglądało w kontekście całego filmu. Ostatecznie sceny weszły do filmu. Wydaje mi się, że z korzyścią dla efektu końcowego.

(JPL)