Haubica po remoncie już w muzeum w Bydgoszczy. Sprzęt po latach wrócił do Polski z Włoch

W 2016 roku jeden z polskich turystów, podczas zwiedzania południa Włoch, w miejscowości Scalea, zauważył stojącą na jednym z placów haubicę.

O swoim odkryciu turysta powiadomił polską ambasadę w Rzymie, ta Ministerstwo Spraw Zagranicznych. W sprawę zaangażował się zarówno ambasador Tomasz Orłowski, jak i wydział konsularny polskiej ambasady we Włoszech.
- Haubice te były produkowane na licencji od 1928 roku w Starachowicach. Odegrały istotną rolę w działaniach obronnych we wrześniu 1939 roku - mówi Łukasz Skoczek z Muzeum Wojsk Lądowych.

- Do wybuchu II wojny światowej wyprodukowano około 900 haubic wz. 14/19P. W walkach we wrześniu 1939 roku wzięło udział około 580 takich dział.

Ciekawostką jest fakt, jak broń znalazła się we Włoszech. Okazuje się, że wytłumaczenie jest dość proste.
- We wrześniu 1939 roku zdobyli ja Niemcy i sprzedali sojuszniczym Włochom. Ci zdążyli wprowadzić w niej kilka modyfikacji, dodano m.in. hamulec wylotowy, a drewniane koła wymieniono na takie z ogumieniem pneumatycznym - wyjaśnia Skoczek.

Skąd wiemy, że haubica należała do Wojska Polskiego? Świadczy o tym nabity na niej symbol starachowickich zakładów oraz oznaczenie W.P.

W listopadzie 2016 roku władze włoskiego Scalea przekazały ją przedstawicielom Muzeum Wojsk Lądowych, w zamian otrzymali radziecką armatę ZiS-3.

Haubicę przetransportowano do Polski, ale trzeba ją było odremontować, bo nie była w najlepszym stanie. Na początek została oczyszczona ze starych powłok malarskich, następnie nałożono podkład, usprawniono mechanizmy kierunkowe, koła, elementy ruchome, zaspawano otwory wykonane palnikiem w czasie pozbawiania haubicy cech bojowych.

Co ciekawe, został naniesiony kolor stosowany we włoskiej armii w latach 60-tych. - Włosi wprowadzili na tyle dużo modyfikacji, że uznaliśmy za niecelowe przywracanie tej haubicy do stanu z 1939 roku. Uważamy, że niemiecki i włoski epizod są częścią historii tej haubicy - wyjaśnia Łukasz Skoczek.