Wolontariat na Camerimage to cudowna sprawa

Rozmowa z Radosławem Pankiem, wolontariuszem

Kim się opiekujesz podczas festiwalu Camerimage?
- Opiekuję się pięcioma fińskimi filmowcami, twórcami filmu „Betonowa noc”, który pokazywany jest na Camerimage, w tym operatorem Peterem Flinckenbergiem. Jest to grupa bardzo pogodnych ludzi, z którymi łatwo mi się współpracuje. Jestem pośrednikiem między nimi a organizatorami, dopilnowuję, aby dojechali spokojnie na lotnisko i z lotniska, na wszystkie spotkania czy bankiety.

Co daje ci wolontariat na festiwalu? Jakie dostrzegasz plusy?
- Wolontariat jest cudowną sprawą, jeśli chodzi o praktykę językową. Ćwiczymy cały czas, bo spotykamy wielu ludzi. Mamy więc okazję posługiwania się żywym językiem. Ja rozmawiam głównie w języku angielskim i rosyjskim, gdyż takimi językami posługują się moi goście. Podczas festiwalu możemy też rozwijać nasze umiejętności organizacyjne, gdyż wiele rzeczy musimy dopiąć od początku do końca.

Mówisz o Finach. Oni posługują się językiem rosyjskim?
- Tak, znakomicie mówią po rosyjsku. Mój główny gość Peter Flinckenberg pracował dwa lata w Moskwie, często jeździł na wycieczki po Syberii i znakomicie opanował ten język.

Macie czas na rozmowy prywatne czy raczej jest to stricte zawodowa relacja?
- Moi goście są bardzo zapracowani, chodzą na wiele pokazów filmowych, więc raczej nie mamy zbyt wielu okazji do dłuższych rozmów. Chociaż z Peterem Flinckenbergiem spędziłem dwa wieczory w festiwalowym klubie. Opowiadał mi dużo o swoich podróżach, realizowanych przez niego filmach i planach na przyszłość.

Ile czasu poświęcasz na zajmowanie się gośćmi? Czy to jest praca od rana do wieczora ?
- Są dni, kiedy poświęcam mojemu gościowi cztery, pięć godzin, są też takie, kiedy muszę poświęcać mu czas nawet do piątej rano. To ogrom pracy. Nie mogę pozwolić, by zgubił się w gąszczu miasta i nie dotarł na któreś z zaplanowanych spotkań.

(WIT)