Pandorum może nie jest filmem wybitnym, ale jako przedstawiciel dobrego kina mieszanki akcji, horroru, science-fiction ze wspaniałym Benem Fosterem wyszedł wyśmienicie. Jestem nawet gotów stwierdzić, że w moim mniemaniu najlepszy od czasów pierwszej części sagi o Obcych.
Pandorum według świata przyszłości jest ciężką chorobą, która dotyka podróżujących przez galaktyki, którzy nie mogą poradzić sobie z otaczającym ich światem. Podobnie do mitologicznej Puszki Pandory wywołuje wiele nieprzewidzianych trudności, jest źródłem kłopotów, ale przede wszystkim urojeń i niebezpiecznych zachowań.
W przyszłości ludzka rasa pogrąża się coraz bardziej w swoich problemach, niszcząc ziemię, doprowadzając do dramatycznego ocieplenia klimatu, przeludnienia, głodu. Wtedy pojawia się nadzieja: planeta taka jak ziemia, na której znaleziono proste formy życia, wodę, tlen, planetę Tenis.
Wbrew tytułowi pandorum nie jest głównym problemem naszych bohaterów. Christian Alvart (scenariusz i reżyseria) zgotował im iście piekielną sytuację: po przebudzeniu z hibernetycznego snu nie wiedzą dokładnie kim są i jaka jest ich misja. Na domiar złego nie są zupełnie sami, a reaktor doprowadzający elektryczność jest zdestabilizowany i nie pełni swojej jakże ważnej funkcji.
Bohaterowie filmu przemierzają korytarze Eclypse, odkrywając coraz mroczniejsze i bardziej przerażające fakty. Co takiego stało się, kiedy wachtę na maszynie pełniła wcześniejsza zmiana? Dlaczego reszta załogi nie daje znaków życia? Kim lub czym są niesamowicie szybkie stwory, przed którymi wszyscy uciekają? To tylko część pytań, które trzeba sobie zadać.
Fabuła filmu jest ciekawa, wciąga, sprawia, że nigdy nie chcielibyśmy znaleźć się w skórze bohaterów. Ogromnym plusem jest gra aktorów, na czele których stoi Ben Foster, który już nie raz pokazał, iż potrafi zagrać nawet zwykłą rolę drugoplanową bardzo wyraźnie i charakterystycznie. Tu Foster daje popis swoim możliwościom, wyraźnie wskazując na to, że prawdziwe komercyjne aktorstwo jeszcze nie zginęło i nadal potrafi być na wysokim poziomie. Co ważne w czasach, gdzie greenscreenów używa się niemal w każdej scenie, a aktorzy często grają w zielonych skrzynkach, Pandorum jest przykładem pokazującym, że realizm rzeczywistej scenografii po stokroć bardziej oddaje klimat. Do tej mieszanki plusów dodać należy również postaci obcych, którym co prawda do kultowego "Obcego" dość daleko, ale poniekąd wynika to z fabuły; wszak autorzy filmu nigdy nie wyjaśnili skąd wzięli się obcy, dając w zamian wskazówki i przypuszczenia.
Na koniec pozostaje trochę pomarudzić. Polscy producenci zdaje się nie docenili wysokiego poziomu, na którym film nadaje i postanowili go na polski rynek nie wprowadzać. Na długo po premierze kinowej na zachodzie, po wydaniu DVD i Blu-Raya, w Polsce nie mamy nawet wyznaczonej daty premiery. Cóż się dziwić, skoro tak ciekawy i inny film jak np. "Cube2: Hypercube" wyszedł w naszym rodzimym kraju rok po premierze DVD… Pozostaje mieć nadzieję, że nie będę musiał czekać aż tak długo, aby iść do kina na "Pandorum"!
Zobacz też:
Od redakcji: Przypominamy, że każdy z Was może zostać dziennikarzem obywatelskim serwisu MM Moje Miasto! Zachęcamy Was do zamieszczania artykułów oraz zdjęć z ciekawych wydarzeń i imprez. Piszcie też o tym, co Wam się podoba, a co Wam przeszkadza w naszym mieście. Spróbujcie swych sił w roli reporterów obywatelskich MM-ki! Pokażcie innym to, co dzieje się wokół Was. Pokażcie, czym żyje miasto.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
